Modern bir çocuk için, ayak parmaklarına kadar sentetik kürkten yapılmış bir şapka ve kürk manto takmak, onu bir ip ile bağlamak ve üstüne cömert bir büyükanne tarafından verilen bir Orenburg atkısını bağlamak çılgınca görünebilir. Ancak SSCB'de çocuklar tam olarak böyle giyiniyordu. Ve her şey ve neredeyse istisnasız. Çocuk modası yoktu ve hareket özgürlüğü sağlayan membranlı tulumlar. Beceriksiz ayılar gibi hareket ediyorduk ama hepimiz eğleniyorduk. Ebeveynlerin elindekilerden bir araya getirilmiş bu saçma ama aynı zamanda çok sevimli çocuk resimlerini hatırlamanızı öneririm.
Katmanlama sıcaklığın anahtarıdır
Ben 80'li yılların ortalarında doğdum, ağabeyim ise 90'lı yıllarda. Ve şunu söylemeliyim ki, çocukların heterojenliğine rağmen kışlık kıyafetlerimiz birbirinden çok az farklıydı. Bazı “nötr” renkli giysiler işe yarar kardeşimin gardırobuna taşındımve daha sonra arkadaşları ve akrabaları arasında dağıldı.
Ve bunların hepsi annelerimizin bir kıtlık çağında yaşamak zorunda kalması nedeniyle oldu.Bir çocuk için iyi kıyafetler, harika bağlantılar yoluyla elde edilen, hayal edilemeyecek bir lükstü. İyi dikiş bilenler için biraz daha kolay oldu. Bu durumda çocuk çok güzel giyinmişti ama “tamamlama” eğilimi devam etti bu durumda bile.
Annemin beni okul ve anaokulu için nasıl giydirmeye başladığını, kanepeye büyük miktarda kıyafet koymaya başladığını çok iyi hatırlıyorum. İç çamaşırı, uzun kollu hafif bir kazak, büyükannemin sevgisiyle yaptığı sıcak tutan yünlü bir ceket. Daha sonra taytlar kullanıldı, üzerlerine sıcak tutan yünlü taytlar ve kalın örgü çoraplar giydirildi. Ve ancak bundan sonra gerçek izolasyona başladık.
Dış giyim - herkes için aynı olan parlak bir görünüm
Çoğu akranım gibi gardırobumda kış için sentetik malzemeden yapılmış kürk manto. Burada ebeveynlerin hakkını vermeliyiz: Çok uğraştılar ve kumaş kayışla bağladıkları beyaz bir kürk manto aldılar. Rüzgarın kürk manto altına girmemesi için bu gerekliydi.
Önce kafasına hafif bir patenci şapkası veya atkısı, ardından bir tavşan kulaklığı veya kürk mantoyla aynı sentetik malzemeden yapılmış bir ürün takıldı. Üzerine çenenin altından geçen ve başlığın üzerine çekilen elastik bir bant dikildi.
Ayaklarda her zamanki keçe çizmeler vardı veya deri çizmeler. Bu konuda da pek fazla seçenek yoktu. Raflarda görünen her şey büyük bir hızla silinip gitti. Küçük çocuklara veya arkadaşlarına “miras olarak aktarılsın” diye ayakkabıları dikkatli giymeye çalıştılar.
Sonbaharda bir kürk manto veya manto üzerine doğal yünden yapılmış bir atkı giyilirdi. Orenburg mucizesi çocuğun omuzlarına atıldı, önden çaprazlandı ve belden kemer gibi bağlandı.Bu yüzden ailem denedi Bebeğinizin üst vücudunu koruyun hipotermiden.
Bu bana sadece şiddetli donlarda yapıldı. Genellikle yine büyükannemin ördüğü güzel bir atkı takardım.
Eldivenleri tamamen unutmuşum. Elbette çok katmanlı bir bornozun içine yerleştirildiler, elastik bir bant üzerine dikildiler ve bir kürk mantonun kollarından çekildiler. Hareket ettiğimde dantel omuzlarımı rahatsız edici bir şekilde ovuşturdu. O zamanlar doğal yün son derece dikenli olduğundan tüm giysiler acımasızca kaşınıyordu. Siz ve anneniz mağazaya giderseniz, vücut çok çabuk terliyordu çeşitli giysi katmanları ve kaşıntı altında. Ama eve varıncaya kadar katlanmak zorundaydık çünkü kalın kıyafet tabakasından ulaşmak imkansızdı.
SSCB'deki anaokulu öğretmenlerinin çocukları giydirmesinin ne kadar sürdüğünü düşünmek korkutucu.
Ancak bu yılları özel bir sıcaklıkla hatırlıyorum. Hacimli ve rahatsız edici kıyafetler, aktif kartopu savaşlarına ve arkadaşlarla kızak kaymaya engel olmadı. Yaşımız ilerledikçe kayak ve patenle eğlenmeye başladık, herkes eğlendiKayan şapkaya, çözülmüş atkıya ya da karla kaplı tamamen donmuş pantolona kimse aldırış etmedi. Senin için nasıldı? Belki şanslıydınız ve aileniz sizin için modaya uygun, rahat kıyafetler aldı?
0
Yazar bu kıyafetleri özel bir sıcaklıkla hatırladığını yazıyor. Eğer öyleyse, yazar çocuğunu aynı şekilde giydirmeyi kabul eder mi?
Evet!
Evet, bilgisayarlarımız ya da serin televizyonlarımız yoktu ve bu nedenle hem soğukta hem de yaz sıcağında daima dışarıda koşuyorduk. Sibirya'dan geliyorum ve kışların çok karlı ve ayaz olduğunu, kar fırtınası ve kar fırtınası olduğunu hatırlıyorum, bu nedenle küçük çocuklar ellerinden geldiğince örtülüyordu. Onları yürüyüşe çıkarmak ya da anaokuluna götürmek için, sabahları kızakla gittikleri ve kar fırtınasının yüzlerini yaktığı ya da donun 35 derece olduğu için kürk mantolarının üstüne atkılar koyuyorlar. anaokulu yürüyüşe çıktı ve kürk mantoları kayışla bağlandı, ama bir şekilde yanımızdaki çocuklar bunu kendimiz başardık. Benden daha uzun olan kar yığınlarının arasından tırmanırken eldivenlerim ve pantolonlarım dik duruyordu, sonra radyatörlerde kurutuldu, ama bir şekilde çok eğlenceliydi. Bir yetişkin olarak bile o kürk mantolar ve kıyafetlerle ilgili çok sıcak anılarım var. Artık bir çocuğun bacaklarını ve yüzünü kapatan bu tür kıyafetlerin olması harika ama o günlerde bu tür kıyafetler modaya bir övgü değil, bir zorunluluktu.
Evet bizi böyle giydirdiler. Evet çocuklarımızı bu şekilde giydirdik, hava çok soğuktu. Ama biz gençtik, mutluyduk ve her yerde başarılıydık.
80'lerin ortasında doğdu - sonra perestroyka başladı (Gorbi) ve 90'larda her şey tamamen çöktü.
Dolayısıyla sizin ve kardeşinizin giydiği şeyin SSCB ile hiçbir ilgisi yok. 60'lı yıllarda doğdum ve kıyafetlerimde hiçbir kimyasal madde yoktu, her şey doğal deriydi, kumaştı, sweatshirt'tü, yünlü eldivendi, deri eldivendi. Kışlık ayakkabılar özellikle vurgulanmıştır - deri ve iç kısmı doğal kürkle astarlanmıştır. Şimdi Wrangler'ın neredeyse benzerlerini satın aldım.Üst kısmı doğal manda derisidir ve iç astarı kürk deseler de yapaydır.
Hindistan'da çok sayıda bufalo dikiyorlar. Fiyat konusunda yazmıyorum.
Şu andaki modanız, 10-15 yıl sonra onu öğrenecek olanlar için daha da saçma ve garip olacak! Ve muhtemelen gülecek ve çocuğuna sizin bugün moda standardı olarak kabul ettiğiniz şeyleri giydirmek istemeyecektir!
Kürk mantolar tamamen doğal, eşarplar keçi tüyü, artık böyle bir şeye değecek... Tweet!
O zamanlar bahçede çocuklara kimse bakmıyordu. Herkes istediği kadar kendi başına yürüdü. Çocukluğum 60'lı yıllardaydı. O zamanlar herkes böyle giyiniyordu. Yakın Moskova bölgesinde yaşıyorum. Her yerde kaydıraklarımız, tepelerimiz var. Büyükannem beni kızakla dışarı çıkardı ve hepsi bu. Ve eve ancak tepeden aşağı, kızağı arkanızda zar zor sürükleyebilecek kadar sert bir şekilde inene kadar gelebiliyordunuz. Ve eldivenlerin hepsi donacak. Eldivenler veya eldivenler yerli koyun yününden örüldü. Elleriniz ıslanıp buz haline gelene kadar donmadı. Ve kıyafetler öyleydi ki hiçbir don korkutucu değildi. Dış giyimin olmazsa olmazı kürk mantoydu. En azından arkadaşlarım arasında. Ve kimse hastalanmadı.
Yine yalan! Fotoğraflarda bile çocuklar, en sıcak ve aşınmaya en dayanıklı seçenek olan tsigeyka olmak üzere doğal kürkten yapılmış kürk mantolar ve şapkalar giyiyorlar. Çocukların kendilerini sıcak ve rahat hissetmeleri için başka neye ihtiyaçları var? Tsigeyka kürk mantoma ek olarak, boyalı bir tavşan kürk mantom da vardı - siyah noktalı beyaz, daha yaşlı olanın astrahan kürkünden yapılmış bir kürk mantosu vardı, lisede fok gibi kesilmiş bir tavşan, sonra çift taraflı neredeyse beline kadar örtülü kutup tilkisi yakalı, drapeli yün ceket.Ve mezun olduktan sonra Sibirya sincapından yapılmış bir kürk manto! Hala canlı! Mükemmel işçilik! Bu tür kürklere SSCB'de yumuşak altın deniyordu ve bunların en iyileri döviz karşılığında ihraç ediliyordu!
Doğu Almanya'dan hafif bir koyun derisi paltom vardı. Kendimi bunda bir mühür gibi hissetmedim. Ve galoşlu keçe botlar gerçekten rahattı.